Nieuwkomers
Wat vond jij moeilijk, maar heb je toch geleerd?

Ieder begin is moeilijk. En als je net begint met werken is álles nieuw. Maar dingen wennen snel. Nieuwkomers Jary, Sanna en Debby vertellen over de dingen die zij nooit dachten te leren, maar inmiddels ‘gewoon’ onder de knie hebben.

Toen ik begon op de longafdeling dacht ik dat ik benauwde mensen nooit door hun benauwdheidsaanval zou krijgen. 😳 Ik dacht dat ik in paniek zou raken, omdat je soms best machteloos bent in zo’n situatie.

De eerste keer was ik heel zenuwachtig. Maar na een paar keer merkte ik dat ik helemaal niet in paniek raak, maar juist rustig blijf. Ik help mensen er op mijn manier doorheen.

Wat is dan ‘jouw’ manier?

Iedere patiënt heeft natuurlijk wat anders nodig, maar rust uitstralen is altijd fijn. Tijdens de COVID-periode heb ik veel zieke mensen gehad die moesten wachten op een plekje op de IC. Daardoor is niks me te gek. Eigenlijk raak ik bijna nergens meer van in paniek. 😬

En een klein grapje breekt eigenlijk altijd het ijs, haha! 😅

Supergoed! 💪 In het begin dacht ik dat ik nooit streng zou kunnen zijn voor ouders. Soms verwachten ouders veel van ons. Toen ik hier net werkte, ging ik overal in mee. Daardoor voelde ik veel druk.

Hoe heb je dat aangepakt?

Van collega’s moest ik strenger voor de ouders zijn, en duidelijk grenzen aangeven. Het heeft wel een paar maanden geduurd voordat ik echt tegen mensen in durfde te gaan. Ouders bleken daar eigenlijk best voor open te staan. En daardoor kreeg ik dan weer meer zelfvertrouwen. 😊

Kun je een voorbeeld geven?

Een tijdje terug was er een moeder die heel lastig afscheid kon nemen van haar kind. Daardoor vond het kind het afscheid ook moeilijk. Ze bleef maar hangen en haar moeder knuffels geven.

Eerst stond ik er gewoon bij en deed niet veel. Later heb ik het er met collega’s over gehad en een beetje ‘afgekeken’ bij hun overdracht. De eerstvolgende keer zei ik tegen de moeder: ‘Oké, nog één knuffel. Dan neem ik haar over en ga jij lekker naar huis.’

Ik stond te trillen op mijn benen, maar het werkte wel! 🤩

Dat zelfvertrouwen herken ik wel. Voor mij was het in het begin best lastig om stagiaires te begeleiden. Een jaar eerder was ik zelf nog de stagiair! 😱

Ik ben er wel voor opgeleid, maar toch vond ik het gek. Maar iedere dag dat je iemand begeleidt, leer je weer iets bij.

Wat vond je dan bijvoorbeeld lastig?

Als stagiaires bij me kwamen met een vraag wilde ik eigenlijk meteen de oplossing te geven. 🤔 Maar ik moet hen natuurlijk helpen om zelf tot de oplossing te komen. Dat was even oefenen haha, maar gaat steeds beter!

Debby, heb je weleens een discussie gehad met ouders omdat ze het niet met je eens waren? 😬 En wat deed je toen?

Leuke vraag! Eigenlijk nooit een discussie. Maar soms begrijpen ze dingen niet. Iemand had bijvoorbeeld een keer een extra aanvraag gedaan voor opvang. Maar het was vakantietijd en die dag was er geen plek. Die ouder snapte niet dat we geen plekje hadden, en bleef maar doorvragen. Maar ik hield voet bij stuk, het kon gewoon niet.

Oja, nog leuk om even te laten zien: een kindje op de groep had een nieuw speelgoedje en wilde dat graag aan de andere kinderen laten zien 🥰


🤩

😍
Even voorstellen
Jary Vroomans
Jary (21) werkt sinds november 2021 als verzorgende IG bij Zorggroep de Laren.
Sanna Balci
Sanna (20) werkt sinds 1 oktober 2021 als verpleegkundige op de longafdeling in het St. Antoniusziekenhuis.
Debby Verwoerd
Debby (29) werkte eerst in de mode, maar werkt nu als pedagogisch medewerker bij Stichting Kinderopvang Oegstgeest (SKO).

Deel het met ons!
Laat het ons weten via Instagram!