Goed Bezig Panel
Stelling: "Door mijn ervaring tijdens de eerste coronagolf ben ik beter voorbereid op de tweede golf"
We zijn nog niet of nauwelijks hersteld van de eerste golf coronabesmettingen of de tweede is al weer in volle gang. Wat heb je tijdens de eerste periode geleerd, waardoor je nu misschien beter voorbereid bent? We vroegen drie medewerkers in zorg en welzijn om een reactie op de stelling:
"Door mijn ervaring tijdens de eerste coronagolf ben ik beter voorbereid op de tweede golf"
Leonie Willemsen
Leonie (29) werkt als activiteitenbegeleidster met dementerende en oudere doven
“Tijdens deze tweede golf wordt er van ons verwacht dat we nog meer beschermingsmaatregelen nemen. Zo moeten we vaker een mondkapje dragen. Jammer genoeg hinderen de mondkapjes ons enorm in de communicatie met de oudere doven. Bij sommige cliënten roept het zelfs angst en eenzaamheid op. Mijn collega’s en ik zijn erg zoekende hoe we de beste zorg kunnen blijven verlenen. We experimenteren met doorzichtige spatschermen en mondkapjes met “raampjes”. Soms doen we het mondkapje af als we ver genoeg bij elkaar vandaan zitten.
Daarnaast is corona zichtbaarder geworden. De protocollen liggen al lange tijd klaar en we weten allemaal wat we moeten doen. Maar nu de besmettingen landelijk zo oplopen, is het toch anders. Het virus heeft telkens een andere aanpak nodig. Dat vraagt veel van onze flexibiliteit. Het is zwaar, maar ik houd vol. Ik moet mezelf, maar ook onze cliënten blijven beschermen. Alleen samen komen we door deze gekke tijd.”
Ruben van de Groep
Ruben (25) werkt als begeleider op een woongroep met jongeren die vanwege een moeilijke thuissituatie niet thuis kunnen wonen
“Het meest heb ik geleerd van de periode tijdens de eerste golf waarin de jongeren niet meer naar school konden. Ineens zaten al ‘onze’ jongens de hele dag thuis. Niet alleen moesten er direct extra begeleiders opgeroepen worden, ook moesten we alle jongeren thuis lesgeven. Met jongeren van 9 tot 23 jaar die in zes verschillende klassen én op verschillende scholen zitten, was dat een enorme uitdaging. Gelukkig kunnen ze nu nog naar school, maar we hebben inmiddels wel een back-up-rooster dat we kunnen inzetten als de scholen onverhoopt weer sluiten.
Wat deze tweede golf extra lastig maakt, is dat de jongeren inmiddels niet meer zo onder de indruk lijken van het virus. We letten goed op de hygiëne en blijven hen stimuleren om hun handen goed te wassen en anderhalve meter afstand te houden, maar ze zijn niet bang om ziek te worden.”
Marjoke ter Laak
Marjoke (31) is beleidsmedewerker bij een ouderenzorgorganisatie
“Voordat corona naar Nederland kwam, werkte ik als hbo-verpleegkundige met als aandachtsgebied hygiëne en infectiepreventie. Toen het virus ons land bereikte, werd ik onderdeel van het coronateam om protocollen op te stellen en vragen van collega’s te beantwoorden. Ik combineerde mijn baan als verpleegkundige een paar maanden met beleidswerk. Tijdens de eerste golf hebben we op een van onze locaties een ‘corona care-centrum’ ingericht. Daarmee hielpen we de regionale druk op de ziekenhuizen en thuiszorg te verlichten.
Na de piek ben ik volledig overgestapt naar beleidswerk. Doordat ik de afgelopen maanden veel ervaring heb opgedaan in de frontlinie kan ik een waardevolle bijdrage leveren aan de richtlijnen die we opstellen om zoveel mogelijk mensen veilig te houden. Want dat is het: een richtlijn. Geen enkel huis en geen enkele situatie is hetzelfde, dus er is niet één protocol dat overal werkt. Door alles wat we begin dit jaar hebben geleerd, kunnen we nu veel beter uitleggen waarom we doen wat we doen. Maar word ik gevraagd om bij te springen op de werkvloer? Dan doe ik dat. Het belangrijkste is dat daar voldoende ondersteuning is.”
