Goed Bezig Panel
Stelling: “Ik durf mijn emoties te tonen op mijn werk”
Werken in zorg en welzijn is betekenisvol en mooi, maar op sommige momenten ook heftig en emotioneel. Houd jij je emoties voor jezelf? We vroegen drie zorgcollega’s om een reactie op de stelling:
Ik durf mijn emoties te tonen op mijn werk
Lianne van der Beek
Lianne (24) werkt in het ziekenhuis als verpleegkundige op de afdeling orthopedie en urologie
“Ja, absoluut. Uit mezelf laat ik mijn emoties al snel zien, maar wel vooral bij mensen bij wie ik me op mijn gemak voel. Het afgelopen jaar werd het team opgesplitst om te ondersteunen waar dat nodig was – vooral op de corona-afdeling. Dat was heftig en ik moest wel even wennen, maar het voelde al snel vertrouwd genoeg om mijn gevoelens te uiten. Ik vind het belangrijk dat andere collega’s zich ook vrij voelen om hun emoties te tonen. Zeker in een sector als zorg en welzijn waarin we vaak heftige dingen meemaken. Door er met elkaar over te praten, kun je het achter je laten en er soms zelfs van leren.”
Leonie Willemsen
Leonie (30) werkt als activiteitenbegeleidster met dove en dementerende ouderen
“Ik durf mijn emoties te tonen bij cliënten en collega’s, maar ik vind wel dat ik daar professioneel mee om moet gaan. Als ik ergens door geraakt word, schaam ik me niet om dat te laten zien. In mijn werk zorgt het tonen van emoties zelfs voor extra verbondenheid, want in de dovenwereld zijn mensen gevoeliger voor mimiek. Blijdschap vind ik op de werkvloer makkelijker om te delen dan boosheid of verdriet. Als ik me veilig voel, durf ik die emoties ook wel te tonen. Cliënten hoeven niet tot in detail te weten wat er in mijn leven speelt, want ik vind het fijn om werk en privé enigszins gescheiden te houden. Maar door te zeggen dat ik verdrietig of blij ben of me zorgen maak, geef ik cliënten of collega’s hopelijk ook de ruimte om hun emoties te delen.”
"In mijn werk zorgt het tonen van emoties zelfs voor extra verbondenheid."
Mukadder Christians
Mukadder (33) werkt als begeleider en verzorgende IG bij een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking
“Bij mijn collega’s durf ik mijn emoties wel te tonen, maar bij cliënten probeer ik die zoveel mogelijk voor mezelf te houden. Onze cliënten zijn gevoelig voor stemming en veranderingen en ik wil ze zo min mogelijk belasten met mijn gevoelens. Als er iets heftigs in de groep gebeurt, bijvoorbeeld als er een cliënt overlijdt, praten we daar wel over met elkaar. Vooral met collega’s, maar ook met cliënten. Ik vind het belangrijk om elkaar de vrijheid te geven je emoties te uiten als je daar behoefte aan hebt.”
