Zo beleven deze 3 zorgmedewerkers de coronacrisis

Eén van de gevolgen van de coronacrisis is de extra werkdruk. Ramona van den Arend (34) is wijkverpleegkundige bij Buurtzorg in Ede. Wat merkt zij hiervan? Ramona: "Op dit moment hoeft nog niemand in ons team thuis te blijven vanwege gezondheidsklachten. Ook de cliënten vertonen geen klachten. Maar het zal me niet verbazen als dat de komende weken verandert. Daarom let ik zelf – ook privé – extra op mijn hygiëne. We hebben iedereen nodig, dus ik kan nu niet uitvallen."

Kwetsbaar

Datzelfde geldt voor Nynke Deen (24). Zij is eerstelijns verloskundige bij verloskundigenpraktijk De Vlinder in Heerenveen. Nynke: "Verloskundige zorg moet altijd door blijven gaan. Onze praktijk is heel kwetsbaar, omdat ons team met vier collega’s vrij klein is. Om de werkdruk iets te verlichten, hebben we het aantal bezoeken in het kraambed teruggebracht van vier of vijf naar één of twee. Ook vragen we vrouwen om alleen op spreekuur te komen, zonder partner of kinderen. Zo beperken we het aantal mensen met wie we in contact komen.

Vragen

Omdat de situatie van dag tot dag verandert, brengt de coronacrisis veel onzekerheid met zich mee. Dat ervaart ook Esther Mocking (26), die als persoonlijk begeleidster werkt bij Pluryn in Renkum. Esther: "In onze behandelgroep wonen jongeren met een licht verstandelijke beperking en complexe gedragsproblemen. Als leiding moeten wij thuisblijven met koortsklachten. Maar hoe doen we dat met onze cliënten? In quarantaine op de kamer is nauwelijks een optie, maar bij hun ouders blijven kunnen sommige jongeren ook niet. En wat als er iemand van ons besmet raakt op het werk? Moet diegene dan op de groep in quarantaine blijven? We hebben veel vragen. Gelukkig is er inmiddels een protocol opgesteld waar we naar kunnen handelen."

Gezond blijven

Zeker nu de werkdruk oploopt, is het extra belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Welke maatregelen nemen Ramona, Nynke en Esther om gezond te blijven? Voor allemaal geldt dat ze extra op hun handhygiëne letten. Maar dingen zoals lichamelijk contact zijn in de zorg nauwelijks te vermijden. Hoe ga je daarmee om? Ramona: "Ik merk dat ik cliënten soms anders vastpak. Normaal gesproken ondersteun ik iemand bij de hand, nu ben ik eerder geneigd om diegene bij de bovenarm te pakken. Maar uiteindelijk hoort aanraken bij ons werk. Dat vermijden kan en wil ik niet. Mijn flesje desinfectiealcohol is nu mijn beste vriend."

Maanpak en duikbril

Nynkes werkgever heeft uit voorzorg al fikse maatregelen getroffen voor als er een bevalling is in een gezin waar iemand besmet is met het virus. Ze vertelt: "Sinds vorige week hebben we een complete nooduitrusting in onze auto’s liggen. Die bestaat uit een wit ‘maanpak’, een duikbril en een gezichtsmasker voor neus en mond. Zo kunnen we onszelf beschermen en toch ons werk doen. Ik heb de spullen nog niet nodig gehad, maar dit gaat ongetwijfeld een keer gebeuren."

Nuchter blijven

Voor de behandelgroep waar Esther werkt, ligt het iets ingewikkelder: "Natuurlijk treffen we hier onze maatregelen, maar we hebben niet altijd controle over waar de jongeren naartoe gaan. Omdat ze een verstandelijke beperking hebben, leeft de ernst van het probleem niet zo bij ze. Toch proberen wij uit te leggen welke maatregelen ze moeten nemen om besmetting te voorkomen. Maar we moeten ook nuchter blijven, anders maken ze het juist heel groot in hun hoofd. Het is niet de bedoeling dat we paniek veroorzaken."