‘Ik heb mijn identiteit altijd ontleend aan mijn werk, maar nu ben ik met pensioen’

Als communicatiemedewerker was Gerda verantwoordelijk voor de pr rondom de theatervoorstellingen. ‘Tijdens een productie werk je zo intensief samen, dat alle verschillen tussen collega’s wegvallen. Iedereen doet iets waar hij of zij goed in is. Dan maakt het niet uit of je 18 of 70 bent. Al kon ik wel eens jaloers naar jonge collega’s kijken. De digitale achterstand die ik door mijn leeftijd heb op Mieke en haar generatie loop ik nooit meer in. Ook is Mieke duidelijk in haar communicatie, ze geeft goed aan wat ze ergens van vindt. Bij mij lijkt dat juist andersom. Hoe ouder ik word, hoe onzekerder. Ik heb altijd bewondering voor Mieke gehad, maar sinds ik er niet meer werk is dat alleen maar meer geworden.’

Mieke: ‘Wat ik fantastisch vond aan samenwerken met Gerda, was dat ze na al die jaren zo’n groot netwerk heeft opgebouwd. Als ik iets of iemand nodig had, toverde Gerda zo zes adressen uit de hoge hoed. Het is waanzinnig fijn om met iemand te werken die zo gepokt en gemazeld is.’

Gemengde gevoelens

Haar naderende pensioendatum zorgde bij Gerda voor ‘mixed feelings’. ‘Aan de ene kant keek ik ernaar uit, want het werken was voor mij ook wel een beetje klaar. Maar ik vond het tegelijkertijd ingewikkeld: ik ontleende mijn identiteit aan mijn werk. Ik hoop dat ik tijdens mijn werk gekend ben en een goede naam heb opgebouwd. Nu ‘verdwijn’ ik ineens in de anonimiteit.’ En precies toen Gerda haar werkende leven af ging sluiten, kwam corona om de hoek kijken: ‘Voorstellingen gingen lange tijd niet door, en die maakten mijn werk juist zo leuk. Heel jammer. Ik ben er nog niet uit wat ik er van vind om met pensioen te zijn. Aan de ene kant is het fijn om tijd te hebben, maar de sociale kant vind ik nog lastig om zelf in te vullen. Mijn collega’s zaten voor mij tussen vrienden en kennissen in; je deelt veel met elkaar en werkt allemaal aan hetzelfde doel. Dat mis ik. Ik heb een grote sociale kring, maar dat is toch anders.’   

Als dertiger al bewust bezig met pensioen

Mieke kwam bij Opera2day als zzp’er, later ging ze er in loondienst werken. ‘Toen ik in 2011 afstudeerde, waren er geen vaste banen in de podiumkunsten. Ik begon noodgedwongen als zzp’er. Daardoor was ik denk ik wel bewuster bezig met mijn pensioen dan leeftijdgenoten. Ik had weinig ruimte om pensioen op te bouwen, maar vond het wel belangrijk om me erin te verdiepen. Gelukkig kan ik goed sparen, maar ik wil ook nú van mijn geld genieten. Daar probeer ik een goede balans in te vinden.’ ‘Dat besef kwam bij mij pas op veel latere leeftijd’, vertelt Gerda. ‘In de tijd dat ik begon met werken, werkte iedereen in loondienst. Op mijn loonstroken stond de pensioenpremie die ik betaalde, maar verder was ik er eigenlijk niet mee bezig. Nu is de tijd van de zzp’ers. Mijn dochter is iets ouder dan Mieke, werkt als zelfstandige, maar heeft ook een vaste baan voor twee dagen. Dat geeft haar wat meer zekerheid voor haar pensioen, en daar ben ik blij om. Ik vind het heel goed dat Mieke daar op haar leeftijd al zo bewust mee bezig is.’

Het begin van een ander leven

Stilzitten was Gerda tijdens haar loopbaan in de podiumkunsten niet gewend, en dat doet ze nu dan ook zeker niet. ‘Ik sport iedere ochtend, want ik vind het belangrijk om mijn conditie op peil te houden. Verder zit ik in twee besturen en ben ik commissievoorzitter van een rotaryclub. En ik ben kortgeleden gevraagd om mee te werken aan de theaterencyclopedie. Daar heb ik veel zin in! Maar ik vind het ook fijn dat ik nu meer tijd heb voor mantelzorg en familie. En voor opruimen…’

Mieke: ‘In dit werkveld kun je al je vrije tijd opvullen, met functies in besturen en commissies. Zelf heb ik dat ook een tijd gedaan. Maar het voordeel van je pensioentijd lijkt mij dat je alle vrijheid hebt om te kiezen wat je écht leuk vindt, en hoeveel tijd je daaraan wilt besteden. Het is een nieuw begin om weer een ander leven voor jezelf te maken. Om te kiezen waar je jezelf mee wilt omringen.’

‘Readyness is all’, is Gerda’s antwoord op de vraag wat ze Mieke wil meegeven voor de rest van haar carrière. ‘Kijk welke treinen er langs komen. Je kunt het niet allemaal beïnvloeden en je kunt je pad nooit precies uitstippelen. Zeker niet in ons vak. Maar je moet er wel klaar voor zijn. Zodat als er iets moois langskomt, je die kans kunt pakken.’