interview
Isa Hoes heeft een superdrukke carrière als actrice en schrijfster. Na het overlijden van haar man Antonie Kamerling in 2010 voedt ze in haar eentje 2 kinderen op. Hoe ze alle ballen in de lucht houdt? Ze deelt haar meest waardevolle tips en lessen met ons. 'Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor anderen zorgen.' Dat herken je misschien wel.
'Door steeds vaker achterover te leunen! En steeds vaker te denken: stress? Stress is een keuze! Deadline? Nu eerst even ontspannen, dan kan ik misschien straks even heel hard werken. Ik wil niet meer leven vanuit de energie 'door, door, door'. Als ik teveel hol, dan hol ik mezelf uit. Dat heb ik aan den lijve ondervonden.'
'Ik werd er letterlijk ziek van. Mijn lichaam zegt op een gegeven moment: 'als jij niet stopt, dan stop ik jou'. Dat is heel heftig. Ik kreeg dan bijvoorbeeld verschrikkelijke krampen en was echt gevloerd. Ik heb me helemaal laten onderzoeken, want iedereen in mijn omgeving maakte zich zorgen. Maar lichamelijk is er niets met mij aan de hand.'
'Ik zorg steeds beter voor mezelf. Als ik een feestje heb en ik ben moe, dan ga ik niet. Ik ben minder bang om iets te missen. Goed voor jezelf zorgen betekent voor mij in eerste instantie rust nemen. Zorgen voor ontspanning. Slaap hoort daar ook bij. Dan komt voeding. En daarna bewegen. Goed slapen en lief zijn voor jezelf zijn echt het allerbelangrijkste. Ik denk voor iedereen.'
'Anders kan ik niet voor anderen zorgen. Ik heb 2 kinderen en ik heb heel veel werk wat ik op me neem. Ik vind mijn werk ook echt leuk, maar dat betekent wel dat voor mezelf zorgen op nummer 1 moet staan.'
'Nee, alhoewel er soms toch nog een druppeltje in die beker zit die ik eruit kan persen, haha. Ik probeer dat wel minder vaak te doen.'
'Ja. Ik ben snel geneigd om meteen 'ja' te zeggen op een verzoek. Ik vind het leuk om mensen blij te maken. Ik heb nu iets bedacht om te voorkomen dat het ten koste van mezelf gaat. Ik zeg nu niet meer meteen ‘ja’. Ik zeg dat ik erop terug kom. Dan heb ik even tijd om na te denken of ik iets echt wil.'
