ikzorg

‘Ik zie hoe helend het is om over je problemen te praten'

Geen zorgbaan is hetzelfde. Van huisarts tot sportcoach, van psychiater tot sociaal werker: wat maken al die verschillende zorgprofessionals mee in hun werk? Wat maakt hun werk uniek en waar lopen ze tegenaan? Daar lees je over in de rubriek ‘Ik zorg’. Met in deze editie: Tito Brunings (40), praktijkondersteuner geestelijke gezondheidszorg (POH-GGZ) bij twee Brabantse huisartsen: Maessen in Vlijmen en Dillenburg in Drunen.

Wat doet een POH-GGZ eigenlijk?

‘Ik ondersteun de huisarts bij zorgvragen die met geestelijke gezondheid te maken hebben. Ik zit tussen de huisarts en de GGZ in. Soms hoeft een patiënt niet gelijk naar een psycholoog of psychiater, maar kan ik diegene helpen. Het komt ook voor dat een patiënt niet eens doorverwezen kán worden, omdat er in de GGZ een aanmeldstop of lange wachtlijst is. De huisarts bepaalt welke patiënten ik spreek. Ik ontvang hen in mijn spreekkamer in de huisartsenpraktijk of spreek ze digitaal.’

Kunnen zonder jou minder mensen met mentale problemen goed en snel worden geholpen?

‘Die wachtlijsten zijn wel echt een probleem. En de agenda’s van huisartsen zitten ook overvol. Iedereen werkt keihard, maar het systeem is overbelast. Terwijl juist nu veel mensen worstelen met hun mentale gezondheid. Een POH-GGZ kan een deel van de GGZ-zorg op zich nemen en potentieel grote problemen in de kiem smoren.

Een bijkomend voordeel is dat ik aan de huisartsenpraktijk verbonden ben. Daarmee is de basis gelegd voor een goede vertrouwensband met de patiënt. Een huisarts die zegt: “Ga maar even langs Tito”, voelt voor een patiënt laagdrempeliger en vertrouwder dan een GGZ-doorverwijzing.

Helaas kan het voorkomen dat mensen ook op mij even moeten wachten. Ik werk fulltime, plus nog vier uur extra op de maandagavond, maar je kunt nog drie andere praktijkondersteuners aan het werk  zetten die het net zo druk zullen hebben.’ 

Met wat voor problemen kan een POH-GGZ helpen?

‘Dat loopt uiteen. Ik help bijvoorbeeld bij verlies- en rouw-verwerking, burn-out-klachten, depressie of relatieproblematiek.

 

Privéproblemen delen op je werk? Zo doe je dat

Geldzorgen, ruzies, slapeloze nachten, verslaving. Maak je het op je werk bespreekbaar als er problemen in je privéleven spelen.

Lees meer

Wat zijn de belangrijkste kwaliteiten van een POH-GGZ?

‘Vooral: goed kunnen luisteren! En eerlijk zijn en de confrontatie niet schuwen. “Hé, je zegt nu dit, maar ik merk iets anders op, draai je niet om de hete brij heen?” Positiviteit uitstralen is ook belangrijk, want bij je patiënten is het leven even wat donkerder.’

Is het werk van een POH-GGZ zwaar?

‘Je zou misschien denken dat de heftige gesprekken die ik dag in dag uit met patiënten voer het werk zwaar maken. Maar ik ben gepokt en gemazeld. Ik heb zelf ervaren dat het leven zware kanten heeft waarvoor je nu eenmaal niet weg kunt lopen. Ik heb geleerd om daarmee om te gaan, om problemen aan te pakken — in mijn eigen leven en in dat van anderen. Wat me zwaar valt, is die overbelasting van de zorg. Het komt voor dat een patiënt te laat geholpen wordt, waardoor problemen verergeren, of dat een dossier te snel wordt gesloten, waardoor problemen terugkomen.’ 

Wat vind je mooi aan je vak? 

‘Het diepe, menselijke contact dat ik met patiënten heb. Twee mensen die echt met elkaar een connectie maken, dat is het mooiste wat er is. Elke dag zie ik hoe helend het voor mensen is om gewoon eens goed over hun problemen te práten. Dat ik daarna mag nadenken over wat passend is om iemand weer in zijn of haar kracht te zetten … daar doe ik het voor. Het werkt trouwens ook andersom: ik leer veel van de mensen die ik in mijn spreekkamer krijg. Ik word steeds wijzer.’