'Voor het eerst start ik in een ziekenhuis! Hiervoor liep ik al stage bij 2 zorginstellingen: De Wever in Tilburg (ouderenzorg) en Prisma, een instelling voor licht verstandelijk gehandicapten in Hilvarenbeek. Net als andere studenten had ik erg het idee dat de gehandicaptenzorg en ouderenzorg ‘niet leuk’ was. Iedereen in mijn klas wilde ‘naar het ziekenhuis’.
Tijdens mijn stages kwam ik er al snel achter dat de ouderen- en gehandicaptenzorg wel heel erg leuk is! Toch trekt het ziekenhuis mij het meest. Omdat het er zo dynamisch is en het herstel van de patiënt altijd prioriteit nummer 1 is.
Elke stage valt in het begin een beetje tegen. Ik denk vaak dat ik op de eerste dag al alles moet kunnen. Ook alle nieuwe gezichten, indrukken en ervaringen moet je kunnen verwerken. Ik weet nog goed toen ‘mijn’ eerste patiënt was overleden. Ik hield me erg groot, maar thuis heb ik heel erg hard moeten huilen. Als dit je niet meer zou raken, kan je beter stoppen als verpleegkundige.
Als stagiaire word je vaak onderschat of overschat. Zo had een patiënt bijvoorbeeld een keer zijn gebit niet in. Ik hoorde in de wandelgangen gelijk: “dat zal de stagiaire wel hebben gedaan”. Gelukkig grijpen er ook altijd wel collega's in om te zeggen dat dit niet waar is.
Over het algemeen heb ik goede ervaringen gehad met collega's. Soms vind ik het wel lastig dat het zo druk is in de zorg. Ik wil namelijk niet altijd een collega tot last zijn met mijn leervragen, als er nog zoveel gedaan moet worden.
Ik kan niet wachten tot ik mag beginnen op Longgeneeskunde. Maar het is ook spannend. Zo overlijden op deze afdeling de meeste mensen van heel het ziekenhuis. Ik heb al wel wat overlijdens meegemaakt in de ouderenzorg, maar hier is dat toch anders: hier gaat het soms ook om jongere mensen, die nog zo graag willen leven…'
