'Voor ik het wist, stond ik in trainingspak op het voetbalveld'

In de rubriek Buitengewoon gaan we op bezoek bij zorg- en welzijncollega’s die ook na werk iets speciaals doen. Dit keer: Richard Bolderman (36), tactisch manager bij Reinaerde De Heygraeff, en in zijn vrije tijd…

'Op het terrein van de Heygraeff in Woudenberg wonen 165 mensen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking. Deze cliënten hebben uiteenlopende psychische en lichamelijke hulpvragen. Wij verzorgen en begeleiden ze door de dag heen en proberen ervoor te zorgen dat ze een zo goed mogelijk leven hebben.

De mensen die hier werken doen dat met passie - hun hart zit op de juiste plek. Ze proberen alle cliënten steeds weer een mooie dag te laten beleven.'

Power en initiatief

'Zelf ben ik veertien jaar geleden als leerlingbegeleider begonnen bij Reinaerde en daar van functie naar functie gegroeid. Sinds twee jaar werk ik als tactisch manager en ben ik samen met mijn collega’s verantwoordelijk voor het opstellen en uitvoeren van regiodoelen. Een van mijn taken is zorgen dat alle medewerkers veilig en met plezier werken. Het is een zware job en samen kijken we dus hoe we voor extra energie kunnen zorgen. Er zit gelukkig enorm veel power en initiatief in ons team.'

'Ik doe dit werk, omdat ik altijd wil blijven groeien en mijzelf wil blijven uitdagen. Mijn hart ligt daar waar het gebeurt, en dat is de directe zorg. Een dag is geslaagd als ik het gevoel heb dat we zorg van kwaliteit kunnen bieden. En gelukkig zijn er veel van zulke dagen.'

Trainingspak

'Naast mijn werk ben ik sinds twee jaar betrokken bij het G-voetbal van voetbalclub VRC in Veenendaal. Daar train en begeleid ik elke week twintig spelers die een verstandelijke of lichamelijke beperking hebben. Op zaterdagen spelen we wedstrijden tegen G-teams uit andere plaatsen.

Ik ben met het G-voetbal in contact gekomen via een goede vriend van mij. Hij is de oprichter van het G-voetbal bij VRC en wist dat ik veel energie haal uit directe zorg. Dus zo ging het balletje rollen en voor ik het wist stond ik in trainingspak op het voetbalveld.'

Puurheid

'Bij VRC is iedereen welkom, het maakt niet uit hoe licht of zwaar je beperking is. Het is prachtig om te zien dat de spelers genieten. Ze zitten op een echte sport en zijn daar goed in, want je bent goed zoals je bent.

Het is echt gaaf om de onderlinge saamhorigheid te ervaren en te zien dat ze elkaar respecteren zoals ze zijn. De puurheid van deze mensen, daar haal ik mijn voldoening uit.'

'Ik hoef me niet te schamen'

'Samen met andere mensen een waardevolle tijd beleven, daar draait het eigenlijk om. Na een drukke dag met lastige gesprekken, en de agenda voor de volgende dag ook weer vol, kan ik op de training mijn gedachtes even helemaal verliezen. Telkens weer ga ik voldaan en opgeladen naar huis.

Laatst hoorde ik een speelster tegen haar vader zeggen: 'Papa, dit is zo’n fijne plek. Ik mag hier zijn zoals ik ben en hoef me niet te schamen.' Als ik dat hoor, dan weet ik waarom ik dit doe.'