'Ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn overstap naar de zorg'

Waar werkte je voordat je in de zorg belandde?

'Een van mijn klasgenoten ging tijdens onze studie biologie de landmacht in en vond dat ook echt iets voor mij. Ik ben gaan kijken en heb me toen aangemeld bij de marine als officier medische dienst. Dan train je met soldaten en ga je op bivak. Ik heb dit 2 jaar lang gedaan, maar het paste uiteindelijk toch niet bij me. Ik vond de cultuur te hard.

Tijdens mijn studie had ik een stageplek bij een farmaceutisch bedrijf. Daar was mij destijds ook een baan aangeboden, maar ik koos voor de marine. Toen ik ze opbelde dat ik weer beschikbaar was, kon ik meteen beginnen. Ik heb daar 3 jaar gewerkt en ben uiteindelijk via wat andere banen bij een chemiebedrijf beland in een commerciële functie met veel internationaal contact.'

En toen had je het helemaal gevonden?

'Ik had een prima baan met een goed salaris. Mijn leven was comfortabel, maar ik haalde geen voldoening uit mijn werk en miste het menselijke aspect. Ik ben in die tijd vrijwilligerswerk gaan doen bij het Rode Kruis en kreeg daar enorm veel energie van. Dat ik mensen écht kon helpen, dat maakte mijn hele dag goed. Ik hoopte eigenlijk dat ik daarmee mijn behoefte zou kunnen vullen, maar het was toch niet genoeg.'

Wanneer dacht je echt: dit moet anders?

'Voor mij was het punt waarop ik zeker wist dat ik een andere weg in moest slaan, het moment dat ik een miljoenencontract had binnengehaald. Mijn collega’s waren euforisch en gingen uit hun dak. Het enige dat ik dacht was: ‘I don’t really care’. Dat was echt mijn wake-up call. Ik dacht: Ik kan dit niet nog 10 jaar doen, ik moet gewoon de zorg in. Alleen hoe? Dat was nog best lastig. Ik probeerde het eerst bij ziekenhuizen.

Die hadden allemaal mooie leer-werktrajecten, maar ik kreeg daar dan alleen een stagevergoeding. Leuk, maar ik heb ook een hypotheek en een gezin dat ik moet onderhouden. Ik was wel teleurgesteld: we hebben zoveel tekorten in de zorg, waarom zijn er dan zo weinig mogelijkheden? Uiteindelijk ben ik in de thuiszorg beland en werk ik nu al een jaar met veel plezier bij ActiVite als wijkverpleegkundige.'

Een nieuw begin dus. Heeft het je gebracht wat je hoopte?

'Ik ervaar nu echt geluk in mijn werk en heb meer rust in mijn hoofd. Ik zit nu in een HBO-V werk-leertraject waarbij ik 8 modules moet voltooien. Dat is heel leuk, al leer je het meeste eigenlijk op de werkvloer zelf.'

Heb je dingen mee kunnen nemen uit je vorige carrières die in de zorg goed van pas komen?

'Mijn tijd bij de marine heeft me echt gevormd als mens, zowel mentaal als fysiek. Je leert daar echt je grenzen kennen. Ook heb ik veel gehad aan mijn leidinggevende ervaring uit mijn tijd in de farmaceutische industrie. Dankzij die vaardigheden kan ik goed teams samenbrengen en met allerlei verschillende mensen samenwerken. Ik heb veel internationale functies gehad waarbij ik met Japanners of Amerikanen moest communiceren en die hebben allemaal hun eigen culturele gewoontes.

Ik maak nog dagelijks gebruik van die ervaring. Als ik nu bijvoorbeeld bij een Turkse patiënt over de vloer kom, vraag ik of ik overschoentjes aan moet doen. Dat soort details maken dat mensen veel meer open voor je staan. Je toont respect voor hun cultuur en omgeving, en op die manier kun je veel betere hulp verlenen.'

Voel je je nu helemaal op je plek?

'100 procent. Ik zie mezelf niet meer zo snel een carrièreswitch maken. Het werken in de zorg is soms natuurlijk wel zwaar, maar ik voel me gelukkig. Mensen die bij jou komen zijn ziek en daardoor nooit op hun sterkst. Ik vind het mooi als ik een positieve bijdrage aan hun leven kan leveren. Nee, ik heb echt nog geen seconde spijt gehad van mijn overstap!'