interview
Tijdens een razendsnelle verkleedpartij op het toneel vloog Margôt Ros (56) – bekend van de komische televisieserie Toren C – in 2018 keihard met haar hoofd tegen een balk. Ze liep hersenletsel op, waardoor ze onder andere geen licht en geluid meer kon verdragen. Haar revalidatie duurde jaren, maar dankzij veel zorg en positieve aandacht is Margôt weer ‘aan’ gegaan.
‘Nee, de oude word ik niet meer. Er is een Margôt van vóór en een Margôt van ná het ongeval. Vroeger had ik altijd energie en ging ik overal op in. Die vanzelfsprekendheid is weg. Het is nu vier jaar na het ongeval en ik moet nog steeds mijn energie verdelen en keuzes maken. Afscheid nemen van de ‘oude' Margôt, dat is een rouwproces geweest. Tegelijkertijd is er ook een diepere laag in mij bijgekomen; mensen die iets hebben meegemaakt begrijp ik beter.’
‘Dat er niets aan mij te zien was, maakte het voor de buitenwereld heel moeilijk om te snappen waar ik doorheen ging. Ik kon bijvoorbeeld best een gesprek hebben met een vriendin, maar daarna lag ik de rest van de dag op bed. Herstellen van hersenletsel kost bakken energie. Juist vanwege het onbegrip dat hersenletsel oproept, heb ik samen met mijn vriend Jeroen het boek ‘Hersenschorsing’ geschreven. Daarin vertel ik waar je doorheen gaat als je hersenletsel oploopt. Heel handig voor mensen die zoiets meemaken in hun omgeving, want zelf wil je al je energie steken in je herstel.’
‘Afscheid nemen van de ‘oude' Margôt was een rouwproces’
Milou Versteeg (28) werkt als personal trainer en fysiotherapeut in Amersfoort. Welke klachten ziet zij bij collega-cliënten uit zorg en welzijn? En welke tips heeft zij om lichamelijke klachten te voorkomen?
Lees meer‘Ja, het gaat eigenlijk heel goed met mij. Ik maak zelfs weer plannen voor de lange termijn. Er is net een feelgoodroman uitgekomen van mij en Jeroen en we zijn in onderhandeling om daar een televisieserie van te maken. En in december ga ik weer het theater in. Ik heb gelukkig weer genoeg energie om dat allemaal te kunnen doen.’
‘Een heel team van specialisten, van ergotherapeut tot psycholoog, heeft met mij gekeken naar mijn beste weg naar herstel. Met veel zorg en positieve aandacht hebben ze heel hard met mij gewerkt. Dat is zo belangrijk om weer hoop te krijgen. Want soms ben je radeloos en is het heel zwaar om het revalidatieproces vol te houden.’
‘Ja, Kitty, mijn fysiotherapeut. Zij benaderde mij met humor en met een instelling van ‘de beuk erin’. Dat werkte bij mij heel goed. Ik heb perioden van totale somberte doorgemaakt, maar door Kitty ben ik ‘aan’ gegaan. En ben ik stapje voor stapje iemand geworden die nu letterlijk en figuurlijk weer kan rennen.’
‘Doe aan zelfzorg; verlies je eigen behoeften niet uit het oog. Het is prachtig om voor andere mensen te zorgen, dat geeft energie, maar tegelijkertijd is het zwaar werk. Los nog van het feit dat door corona de afgelopen jaren loeizwaar waren voor de zorgsector.’
‘Als je denkt dat iets beter werkt bij een cliënt; kaart het dan aan binnen je team. Ook al staat het niet in het behandelprotocol. Nieuwe inzichten en behandelmethoden komen altijd voort uit mensen die vooraan staan in de troepen.’
