In eerdere interviews was je heel lovend over de zorg. Waarom zijn zij zo belangrijk voor je geweest?
'Het was onwerkelijk om op mijn 21ste de diagnose lymfeklierkanker te krijgen. Je ligt ineens op een afdeling met alleen maar ouderen. De artsen en verpleegkundigen hebben me er echt doorheen gesleept. Dat zat ‘m in kleine dingen. We deden spelletjes en ze bleven bij me als ik niet durfde te gaan slapen. Ze werden mijn tweede familie.'