interview
Carolina: 'Ja. Ik maak me sterk voor mijn eigen achterban. Ook al komt het in mijn familie niet voor. Toen ik 6 maanden was, ben ik geadopteerd uit Colombia. Ik heb dus witte ouders. De ziekte is voor veel mensen een ver-van-mijn-bedshow. Daarom gebruik ik mijn bekendheid om de ziekte gezicht te geven, geld op te halen en me in te zetten waar ik kan.’
Carolina: ‘Ja, want ook al is het een vrij zeldzame ziekte, de gevolgen zijn groot. Patiënten hebben chronische bloedarmoede en soms verschrikkelijke pijn. Ook de impact op de omgeving van een sikkelcelpatiënt is enorm. Ik ken een moeder die werk niet meer kan werken, omdat haar zoon vaak naar het ziekenhuis moet en hij lange herstelperiodes heeft. Daardoor vervallen mensen ook in armoede. Of raken ze in een sociaal isolement.’
Ik maak me sterk voor mijn eigen achterban
Lianne: ‘Ik heb altijd geleerd dat iedereen gelijk is en je je dus ook voor iedereen moet inzetten. Zeker als extra aandacht voor een goede zaak nodig is. Ik vind het belangrijk om daaraan bij te dragen. Ook als dat in sommige gevallen betekent dat je harder moet strijden voor onderzoeksgeld.’
Lianne: ‘Ja, soms wel. Voor het onderzoek dat we doen werken we samen met veel partijen, ook internationaal. Iedereen heeft zijn eigen mening en wil iets bereiken. Maar soms willen ze dat op een andere manier dan jij. Dan moet je wel voor jezelf durven opkomen of zeggen dat je ergens niet achterstaat. Je moet ook geduld hebben; onderzoek doen duurt vaak jaren en je weet niet of het slaagt. Maar als een project succesvol is, kan dat grote invloed hebben op de gezondheid van mensen. Dat motiveert mij en daarom wil ik voor dit werk iedere dag graag mijn bed uitkomen.’
Carolina: ‘Klopt. Ook al ben je als artiest van nature onzeker en twijfel je steeds weer over je eigen kunnen. Je twijfelt vaak aan jezelf, maar passie wint altijd van twijfel. En hoewel ik het leukste werk ter wereld heb, is het ook een hard vak. De concurrentie is moordend en het is harder werken dan veel mensen denken. Als je alleen al musical doet, werk je 6 dagen per week. En als ze zo bellen of ik vanavond nog in Maastricht wil optreden, dan sta ik daar vanavond. Ook al moet ik morgenochtend weer in de studio zijn. Ik ben chronisch moe en heb ook een keer een burn-out gehad. Niet omdat ik te veel ‘ja’ zei uit onzekerheid, maar omdat ik dit werk zo geweldig vind. Ik heb echt van mijn hobby mijn werk gemaakt.’
Carolina: ‘Ja, ik ben opgegroeid in het Groningse Veendam. Daar was de mentaliteit: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. In Veendam ging iedereen naar school, trouwde en kreeg kinderen. Ik stopte met school en ging zingen. Iedereen verklaarde me voor gek. Ook mijn eigen familie. Maar ik wist gewoon: dit is mijn pad. Ik geloofde daarin en heb ook altijd geweten dat het me zou lukken.’
Ontvang jij het Goed Bezig Magazine al digitaal? Meld je aan en ontvang de nieuwste editie in je mailbox.
