'Door voor mezelf te kiezen, heb ik het échte leven leren kennen'

Is jouw besluit om te scheiden van je man de belangrijkste stap die jij in je leven hebt genomen?

'Ja, zeker weten. Dat was een moeilijke beslissing, vooral vanwege mijn familie. Mijn ouders waren het er in eerste instantie niet mee eens. In onze cultuur wordt het niet geaccepteerd om bij je man weg te gaan. Er wordt van je verwacht om alles van je echtgenoot te accepteren en bij hem te blijven om je kinderen op te voeden. Maar daar was – en ben – ik het niet mee eens. Want zolang ik niet gelukkig ben, kan ik mijn kinderen ook niet gelukkig maken.

De band met mijn familie is voor mij heel belangrijk, dus ik heb er alles aan gedaan om mijn ouders van mijn besluit te overtuigen. Dat kostte tijd, maar uiteindelijk zagen ze in dat dit voor mij het beste was. Het was de allereerste keer dat ik zelf over mijn leven besliste. Voorheen deden mijn ouders dat. Het voelde als een belangrijke stap. Een nieuwe kans, ook al wist ik niet waar het me zou brengen.'

Voelde die beslissing meteen goed?

'Ja en nee. Mijn ex-man wilde niet dat ik onze kinderen nog zag; het is zelfs tot een rechtszaak gekomen. Daardoor voelde de scheiding niet direct als een goede beslissing. Maar ik heb voor hen gevochten en mijn ex-man laten zien dat ik een sterke, onafhankelijke vrouw ben. Ons contact is inmiddels goed. Onze twee kinderen (van 13 en 11) wonen bij hem in Haarlem. Daar gaan ze naar school, dus dat is een goede oplossing. Zelf woon ik in IJmuiden; ik zie hen één dag per week en om het weekend. De andere dagen ben ik druk met mijn werk in de zorg.'

Waarom ben je in de zorg gaan werken?

'Toen ik voor mijn huwelijk in Nederland kwam wonen, wilde ik zo snel mogelijk de taal leren. Een van mijn docenten tipte me over een zorgopleiding, omdat hij vond dat het paste bij mijn karakter. Hij had gelijk, maar eerlijk gezegd wilde ik het vooral proberen omdat ik daarmee de grootste kans had op een baan. Ik wilde iets nuttigs doen en niet blijven leven van een uitkering. In Egypte werkte ik als docent, en ik wilde dolgraag met kinderen óf ouderen werken.

Achteraf gezien is het een van de beste beslissingen die ik heb genomen. Bij de ouderen met wie ik werk, voel ik de warmte die ik ook voelde als ik vroeger bij mijn opa en oma was. Oude mensen kunnen hard zijn, maar geven ook heel veel liefde. Laatst zei een cliënt: ‘Ik ben heel blij met jou vandaag. Het voelt alsof je mijn familie bent. Die mevrouw daar zie ik nooit lachen, maar wel met jou.’ Die complimenten zijn echt en dan weet ik: dit is de juiste stap geweest. Dat wist ik al vanaf de eerste dag, maar op zulke momenten besef ik dat extra goed.'

Voor jezelf kiezen en het werken in de zorg waren voor jou belangrijke stappen in je leven. Wat heb je daarvan geleerd?

'Ik heb geleerd om niet meer bang te zijn en mezelf altijd af te vragen wat voor mij het beste is. Het resultaat van een keuze kan goed zijn of fout. Is het fout? Dan leer je iets. En is het goed, dan voegt het iets toe aan je leven.

Ik heb een strenge opvoeding gehad en was altijd bang om iets te doen of iets te zeggen. Keuzes werden voor mij gemaakt. Maar ik ben blij dat ik de beslissing heb genomen om voor mezelf te kiezen, en alles wat dat me heeft gebracht. Het heeft me namelijk het echte leven laten zien. Vrouwen in onze familie konden vroeger niet écht leven. Ze mochten niet reizen en hadden weinig contact met andere mensen dan die door de familie werden geaccepteerd. Zo leer je het echte leven niet kennen, maar die kans heb ik wel gegrepen.'

Vind je het daardoor nu makkelijker om nieuwe stappen te zetten of beslissingen te nemen?

'Ja, want ik heb mezelf beter leren kennen. Vroeger luisterde ik nooit naar mijn gevoel, omdat ik niet goed wist hoe dat moest. Nu ik mezelf beter begrijp en weet wat ik waard ben, kan ik op mezelf vertrouwen. Ik heb veel overwonnen en ieder jaar gaat het een stukje beter met me. Ik heb zin in de toekomst en hoop nog heel lang liefde te kunnen geven aan de ouderen met wie ik werk.'