interview

'Achteraf had ik dit werk 30 jaar eerder willen doen'

Elk jaar zetten 25.000 zij-instromers de stap naar zorg en welzijn. Een van hen is Mariëlle Konings (50). Sinds een jaar werkt én leert ze bij Lunet in Eindhoven. Daar is ze persoonlijk begeleider van mensen met niet-aangeboren hersenletsel. ‘Ik voel me weer nuttig.’

Waarom wilde je de overstap maken naar zorg en welzijn?

‘Ik heb altijd in administratie en hypotheken gewerkt. Steeds vaker dacht ik: wat ben ik nu eigenlijk aan het doen? Het werk voelde uitzichtloos en gaf me geen voldoening. 2 jaar geleden begon een vriendin als zij-instromer bij Lunet. Haar enthousiasme inspireerde me, maar ik was bang dat ik te oud was om de overstap te maken. Toch ben ik met Lunet in gesprek gegaan voor een traject als zij-instromer. Er was een goede klik en ik mocht een dag meelopen. Over een jaar zit mijn leertraject erop. Nu weet ik dat mijn leeftijd ook voordelen heeft in dit werk. Door mijn levenservaring sta ik steviger in mijn schoenen.’

Sinds ik in de gehandicaptenzorg werk, ben ik een ander mens

En, wat was je eerste indruk van het werk?

‘Het is lastig uitleggen, maar ik was hier meteen op mijn plek. Sinds ik in de gehandicaptenzorg werk, ben ik een ander mens. Ik hoor van iedereen dat ik straal. Als begeleider zorg ik voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel, bijvoorbeeld door een ongeluk of een coma. Ze hebben een cognitief vermogen van een kind van 3 tot 6 jaar. Ik verzorg mijn cliënten en doe leuke dingen met ze, zoals wandelen en knutselen. De eerste weken vond ik het spannend om iemand aan te kleden of uit bed te tillen. Doe ik het wel goed? Gelukkig had ik van tevoren lessen gevolgd en werd ik geholpen en aangemoedigd door mijn collega’s.’

Een nieuwe start: wat betekent dit voor je pensioen?

Ben je pas gestart als zij-instromer in zorg en welzijn? Bij PFZW zorgen we ervoor dat je je geen zorgen hoeft te maken over je pensioen.

Meer lezen

Hoe vond je het om als zij-instromer weer iets nieuws te leren?

‘Leuk én intensief. Ik heb een drukke agenda, maar toch geeft het mij energie. Ik ga 1 keer per week naar school. Daar leer ik vooral theorie, bijvoorbeeld over hoe je medicatie moet geven. Het meeste leer ik door te doen. Het duurde even voordat ik onze bewoners goed kende. Je moet inschatten hoe iemand met bepaalde situaties omgaat. In het begin kwam ik vaak te luidruchtig binnen. Ik ben erg enthousiast, maar als cliënten hoog in hun emotie zitten, dan kunnen ze daar heftig op reageren. Nu check ik eerst de stemming en pas ik me daarop aan. Ze houden mij een spiegel voor.'

In de zorg word je niet rijk, maar ik voel me wel rijk

Wat maakt werken in de zorg voor jou zo bijzonder?

‘Dat ik iets kan betekenen voor een ander. Ik voel me weer nuttig. Onze cliënten zien in hun leven een heleboel zorgverleners. Wéér iemand die je uit bed haalt, wast en aankleedt. Dat ze mij nu vertrouwen en zich veilig voelen, vind ik fantastisch. “Ben jij er voor mij vandaag?”, vroeg een bewoner laatst. Hij was zo blij als een kind. Dat is toch een geschenk? Ik heb een dochter, maar onze bewoners voelen ook als mijn kinderen. Soms hebben ze hun dag niet of is de werkdruk hoog door een zieke collega. Dat zijn minder fijne dagen. Gelukkig is elke dag anders, met nieuwe uitdagingen. In de zorg word je niet rijk, maar ik voel me wel rijk. Achteraf had ik dit werk 30 jaar eerder willen doen, maar dit was voor mij het juiste moment.’

Zin in zij-instromen?

Zij-instromers in zorg en welzijn zijn blij met hun werk en geven het gemiddeld een 7,8. Ze vinden het werk zinvol en de werksfeer goed. Driekwart van de zij-instromers is positief over de begeleiding die ze kregen bij de overstap, vooral die van collega’s. Zij-instromers zijn minder tevreden over het inkomen, de hoge werkdruk en onregelmatige diensten. Toch willen de meesten in zorg en welzijn blijven werken. Lees meer over het onderzoek van PFZW naar het welbevinden van zij-instromers.